Vitsy ny olona mahafantatra fa toy ny fahafatesana sy ny hetra, ny sorona dia tsy hay ialana. Manao sorona avokoa isika, na amin’ny fomba ahoana, na amin’ny fomba ahoana. · Ny mpiaina ao anatin’ny fahazaran-dratsy dia manao sorona ny fahasalamany, ny volany, ny fianakaviany, sns. ho an’ny fahazaran-dratsiny.
· Ireo izay manana fanambadiana rava dia manao sorona taona maro niaraha-niaina, ny zanany sns.
· Ireo izay miaina ao anatin’ny tahotra dia manao sorona ny nofinofiny sy ny fahafahany.
· Ireo izay manao asa tsy misy ho avy na koa manao asa tsy tiana dia manao sorona na ny asany, na ny ho aviny.
· Ny marary dia manao sorona ny kalitaom-piainany, ny volany amin’ny dokotera sy ny fitsaboana sns.
Izany no mahatonga ny hoe rehefa misy olona iray avy ka miteny azy ireny hoe tokony manao sorona izay mba HIVOAHANY amin’ny fiainana mahazatra izay misy azy ireo io dia tohana, maratra, tezitra izy ireny ka miteny hoe, “Ahoana moa no andrasanao ahy hanao karazana sorona toy izany? Tsy ampy ve ny fijaliako ? »
Toy ny hoe tsia. Tsy mbola ampy. Na farafaharatsiny tsy mbola ampy ahitany fa efa manao sorona anie izy izao, ary mbola hanao sorona foana izy mandritran’ny androm-piainany. Nefa sorona miteraka fijaliana izany fa tsisy vokany.
Raha mba fantany moa fa:
Ao amin’ny fiainana tsy mifidy isika raha hanao sorona na tsia. Ny sorona dia fahafohizana. Ny safidy tokana hananantsika dia ny hoe IZA no anaovantsika sorona ary INONA NO ANTONY.
